دهملا روستایی کهن

اینکه کلمه هند در نامهای هندیجان یا هندوان یا هندیگان یا هندیون یا هندیان از قرن سوم قمری و یا شاید کمی از قبل از آن چگونه بر منطقه دهملا و رود هندیجان آورده شد.دو نقل است. یک احتمال همین است که امام شوشتری نویسنده تاریخ جغرافیای خوزستان نقل می کند:

«در ایام ساسانیان دسته ای از مردم هند که به نام جات یا کات نامیده می شدند در این حدود نشیمن کرده از این جهت آن سرزمین به نام ایشان هندیان یا هندیگان نامیده شده است و کلمه زط (zutt )که نام شهری بوده است در بلوک جراحی قدری شمال هندیجان معرب همان کلمه جات است .این گروه در سال 219 قمری (213 شمسی ،1173 سال پیش) به راهزنی پرداخته و راههای جنوبی عراق و خوزستان را مغشوش کردند.عجیف نامی به حکم معتصم عباسی با لشکری بر ایشان تاخت و بیشتر آنان را اسیر کرد و به بغداد برد پس به حکم خلیفه ایشان را به سرحد روم انتقال دادند.

قوم زط و هندی چون از راه کابل به طرف ایران آمده اند ،کابلی خوانده شده اند که کلمه بعد کاولی شده و امروزه(سال 1331شمسی) کولی گردیده است وآن را غربتی نیز می نامند.جرجی زیدان در صفحه 236 کتاب طبقات الامم گوید: (( این مردم که به جهانگردی و تکدی و دزدی و ساختن مناخل و غرابیل (غربیل ها=صافی گندم) و دیدن بخت و طالع زندگانی می کنند در آسیا و اروپا و آفریقا پراکنده اند و در سوریه آنان نورو و در مصر غجر و در ترکستان زنگاری و در روسیه زنگالی و در آلمان زیگوند و در ایتالیا زیکانی و در اسپانیا کیتانوس نامند و زنگالی که احیاناً خودشان نیز آن را بکار می برند لفظی هندی قدیم است یعنی سیاهان هند...و از تحقیقات جورج بورو متوفی در 1881 میلادی که مدتها با این جماعت معاشر بوده است به دست می آید که آنان از مردم شمال هندوستان می باشند ...و این طائفه در اوائل قرن دوم میلادی از هند به اروپا مهاجرت کردند)).

باید دید در چه زمانی اینان به ایران مهاجرت کرده اند ؟ حمزه اصفهانی در صفحه 38 کتاب خود گوید((بهرام گور حکم داد که مردم ایران نیمه روز کار کنند و نیم دیگر را خوش بگذرانند و از این جهت عمله طرب(خواندگان و نوازندگان کوچه بازاری) عزیز شدند که مزد هر دستی به صد درهم رسید.روزی بهرام از راهی می گذشت جمعی را بیکار نشسته دید از ایشان پرسید که چرا به خوشگذرانی مشغول نیستید؟آن گروه تعظیم کرده عرض کردند دسته مطربی به صد درهم بدست نمی آید .بهرام فوری کاغذ و قلم برگرفته خطی به پادشاه هند نوشت و از او خواهش کرد جمعی از اهل طرب و لهو به اینجا گسیل دارد.پادشاه هند دوازده هزار مرد از اهل طرب برای بهرام روانه کرد بهرام آنان را بر شهرهای ایران پخش کرد پس آن گروه در ایران مانده و توالد وتناسل نمودند و اولاد درست نمودند و آنها طائفه زط می باشند))

چون بلوک زط و هندیجان تا قرنها بعد آباد بوده است نباید باور کرد که معتصم تمام این قوم را نقل مکان کرده و از این حدود ریشه کن کرده باشد چون تاکنون(1331شمسی) بقایای آن گروه در خوزستان هست.»

این مطلب دومی که از بهرام گور آغاز می شود و امام شوشتری بیان می کند .اگرچه تکه تکه آن واقعیت دارد ولی کلیت آن با واقعیت جور نمی شود .چرا که تناقضاتی در آن است.کولی ها اطراف دهملا و هندیجان بوده اند و خودم مردم روستا شاهد آنها بوده اند که چادر می زدند و زنهای انها به رقاصی مشغول بودند و مردهای آنان نیز برای آنها نوازندگی می کردند.و کارد و وسایل فلزی درست می کردند بعد از انقلاب هم سالی یک یا دو بار می آمدند ولی فقط وسیله درست می کردند.

اما چند تناقض .

اول اینکه بهرام اگر هندی ها را بر تمام شهر های ایران تقسیم نمود چرا فقط اسم این منطقه هندیجان شد. چرا فقط در این منطقه به راهزنی مشغول شدند

و دوم آیا منطقه قبل از آنان اسم نداشته . مگر نه اینکه اینان برای برپا کردن مجلس طرب آمدن پس باید در این منطقه شهری با نامی بوده که هندی ها برای خوشگذرانی انها آمده باشند .

سوم اگر همه آنها مرد می بودند پس زنان هندی از کجا آمدند .مردم ایران حتی تا امروزه این مردم را پست می شمرند و به آنها زن نمی دهند و اینان از خود زن می گیرند پس تناسل آنها چگوه بوده .

چهارم اگر 12 هزار مرد را به شهرهای ایران تقسیم کنیم اگر 600 شهر در ایران بوده و به نسبت مساوی هم که باشد سهم هندیجان بالا و پایین 20 نفر می شود.آیا 20 نفر می تواند چنان توالد نسل کنند که اسم منطقه را عوض کنند.

بنابراین ضمن صحت مطالب امام شوشتری نتیجه آنان غلط می باشد. و اسم هندیجان از جای دیگری آمده به نظر باید هندی های زیادی به یکباره فقط به این منطقه آمده باشند و کاری عجیب کرده باشند تا اسم منطقه را عوض کرده باشند

«مردمانی از هند به جنگ پادشاه فارس آمده بودندکه مملکتش را بگیرند .دراین مکان جنگی واقع شد و هندیان شکست خوردند و از این جهت فارسیان این محل را را متبرک شمرده و هندیان نامیدند»

اگرچه امام شوشتر و احمد قتداری گویند تاریخ نشان نمی دهد یک وقتی هندی ها به خیال فتح ایران آمده باشند و در صحت این مطلب شک می کنند. اما می توان گفت از چشم تاریخ چیزهای بسیار پنهان می ماند و هندی ها فقط قصد فارس را داشته اند نه تمام ایران شاید به دلیل نبود مورخ در جای جای ایران این واقعه سینه به سینه گشته تا به ابودلف رسیده .به هرحال قول ابودلف اگرچه مدرک دیگری بر اثبات آن نیست ولی نمی توان آن را رد کرد.چون دلیلی نداشته که مطلبی بی دلیل در منطقه ای بر سرزبانها بیافتد. و در ایران مناطق بسیار است که بواسطه رخ دادن جنگی در آنجا اسم آن جنگ بر محل مانده.

به ظن عقل چه جنگی بوده یا نبوده هندی های به قصدهای مثل تجارت یا کار یا فرار از منطقه خودشان به اینجا آمده اند.ولی با مردم اینجا سازگاری نداشته اند در میان آنها طوایف کولی هم بوده بعد به دزدی و راهزنی مشغول شده و معتصم عباسی با لشکری با آنها جنگ کرده(شاید منظور همین جنگ بوده) و آنها را به سرحد روم برده.